FAL KALYAN GHRIT

मञ्जिष्ठा मधुकं कुष्ठं त्रिफला शर्करा बला । मेदा पयस्या काकोलीमूलञ्चैवाश्वगन्धजम् ॥७६॥ 

अजमोदा हरिद्रे द्वे हिङ्ग कटुकरोहिणी । उत्पलं कुमुदं द्राक्षाकाकोल्यौ चन्दनद्वयम् ॥७७॥ 

एतेषां कार्षिकैर्भागैर्धृतप्रस्थं विपाचयेत् । शतावरीरसं क्षीरं घृताद्देयं चतुर्गुणम् ॥७८॥

सर्पिरतन्नरः पीत्वा नित्यं स्त्रीषु वृषायते । पुत्रान् सञ्जनयेन्नारी मेधाढ्यान् प्रियदर्शनान् ॥७९॥ 

या चैवास्थिरगर्भा स्याद्या च वा जनयेन्मृतम् । अल्पायुद्धं वा जनयेद या च कन्यां प्रसूयते ॥८०॥ 

योनिदोषे रजोदोषे परिस्त्रावे च शस्यते । प्रजावर्द्धनमायुष्यं सर्वग्रहनिवारणम् ॥८१॥ 

नाम्ना फलघृतं ह्येतदश्विभ्यां परिकीर्त्तितम् । अनुक्तं लक्ष्मणामूलं क्षिपन्त्यत्र चिकित्सकाः ॥८२॥

जीवद्वत्सैकवर्णाया घृतमत्र तु गृह्यते । आरण्यगोमयेनापि वह्निज्वाला प्रदीयते ॥८३॥